Mόλις ένα χρόνος έχει περάσει από τότε που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και το κεφάλαιο οδήγησαν τους εργαζόμενους και τη νεολαία στη νέα βαρβαρότητα του ΔΝΤ, της ΕΕ και της τρόικας. Πλέον με την ανακοίνωση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος καθώς και με το Σύμφωνο για το Ευρώ, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η ΕΕ και το ΔΝΤ, επιχειρούν να κλιμακώσουν την υλοποίηση των στόχων του Μνημονίου Η «αντιλαϊκή σταυροφορία» απ’την μεριά του κεφαλαίου και του αστικού συνασπισμού εξουσίας δεν σταματάει εδώ. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη στήριξη της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, έχοντας ήδη εξαπολύσει μια άνευ προηγουμένου επίθεση σε βάρος των εργατικών δικαιωμάτων με στόχο το φόρτωμα των βαρών της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων και την υπεράσπιση των κερδών του κεφαλαίου και των τραπεζών, προχωρά σε νέο αντεργατικό πακέτο μέτρων στο πλαίσιο της «Συμφωνίας για το ευρώ» και του εφιαλτικού μεσοπρόθεσμου προγράμματος. Στόχος τους είναι να κλιμακώσουν την υλοποίηση των στόχων του Μνημονίου , τρομοκρατώντας το λαό υπό την απειλή της «πτώχευσης», ενώ την ίδια στιγμή κηρύσσουν 20ετή «ελεγχόμενη χρεοκοπία» του εισοδήματος των εργαζομένων και των συνταξιούχων, διαλύουν υγεία, παιδεία και κοινωνική πρόνοια προκειμένου να πληρώνουν ανελλιπώς το τοκογλυφικό χρέος στους τραπεζίτες και να αυξάνουν την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Ταυτόχρονα, επιχειρούν να απαντήσουν στην πλήρη ανυποληψία του αστικού πολιτικού συστήματος, με ανεξέλεγκτο «κούρεμα» των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών (άγρια καταστολή στις πορείες, ποινικοποίηση αγώνων, στοχοποιηση αγωνιστών) με επιτάχυνση της στροφής προς τον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό απέναντι στο μαζικό λαϊκό κίνημα αντίστασης και ανυπακοής.
Απ’ το στόχαστρο της επίθεσης δε θα μπορούσε να λείπει η εκπαίδευση. Επιχειρείται μια κομβικής, στρατηγικής σημασίας για το κεφάλαιο, μεταρρύθμιση τόσο στα σχολεία όσο και στα πανεπιστήμια. Ξεκινώντας από την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση η Διαμαντοπούλου κάνει σαφή τα σχέδιά της για τη δημιουργία του νέου σχολείου που διαμορφώνεται με βάση τις ανάγκες της αγοράς. Την ίδια στιγμή η ριζική αντιδραστική τομή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έρχεται να πάρει σάρκα και οστά μέσα από το σχέδιο διαβούλευσης της Διαμαντοπούλου. Το φοιτητικό κίνημα με τις κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος κατόρθωσε να παγώσει τα σχέδια της κυβέρνησης για κατάθεση και ψήφιση του νομοσχεδίου μέσα στο Γενάρη. Όμως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που διακαώς πλέον επιθυμεί η εκπαίδευση να αποτελέσει και αυτή πλέον απαραίτητο όρο στην κατεύθυνση υπέρβασης της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου έχει ξεδιπλώσει το σκηνικό των επερχόμενων εξελίξεων που συμπυκνώνονται στο σχέδιο του υπουργείου για ψήφιση του νέου νόμου Πλαίσιου το αμέσως επόμενο διάστημα!
Την ίδια στιγμή που εντείνεται η επιχειρηματική λειτουργία των ιδρυμάτων, με την εισαγωγή μάνατζερ και εξωπανεπιστημιακών παραγόντων, την περαιτέρω υπαγωγή των προγραμμάτων σπουδών και της έρευνας στις ανάγκες του κεφαλαίου, τα πτυχία κατακερματίζονται και μετατρέπονται σε απλούς «μαθησιακούς τίτλους», με την αποστοίχιση της συλλογικής κατοχύρωσης των επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων από αυτά. Η αντικατάσταση του πτυχίου με τον ατομικό φάκελο δεξιοτήτων και η ατομική επιλογή προγραμμάτων σπουδών, οδηγεί το φοιτητή σε ένα διαρκές κυνήγι πιστωτικών μονάδων και δεξιοτήτων και στην ατομική διαπραγμάτευση των δικαιωμάτων του με τον εργοδότη. Παράλληλα, αυταρχικοποιείται το πλαίσιο λειτουργίας του πανεπιστημίου, μέσα από τη διάλυση των συλλογικών διαδικασιών, την ένταση του ρυθμού σπουδών, τα πειθαρχικά συμβούλια και την κατάργησης του ασύλου, προκειμένου να εξυπηρετήσει μια τέτοια λειτουργία. Σε αυτήν την κατεύθυνση, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ βρίσκει συμμάχους της τις καθεστωτικές παρατάξεις. Ηδη έχει ξεκινήσει μεγάλες περικοπές στη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων. Κόβει συγγράμματα, βάζει λουκέτα σε πανεπιστημιακά ιδρύματα(με χαρακτηριστικό το παράδειγμα του ΤΕΙ Πειραιά) πετώντας στο δρόμο καθηγητές και φοιτητές. Στα οράματα της Διαμαντοπούλου το δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο αποτελεί παρελθόν. Ο «εξορθολογισμός» των δαπανών της πανεπιστημιακής λειτουργίας μεταφράζεται σε περικοπές της φοιτητικής μέριμνας, στην επιβολή διδάκτρων και σε πλήγμα στο κεκτημένο της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης ενώ η περιβόητη «κάρτα του φοιτητή» θα εξαρτά τις όποιες φοιτητικές παροχές από την απόδοση του φοιτητή, πριμοδοτώντας το «επιθυμητό μοντέλο φοιτητή» και ταυτόχρονα απαγορεύει στους φοιτητές που αναγκάζονται να δουλεύουν, να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους εντείνοντας τους ταξικούς φραγμούς. Στην εποχή του μνημονίου αυτό είναι το πανεπιστήμιο που θέλουν κυβέρνηση και ΔΝΤ. Βασικό συστατικό της συνταγής τους για εμάς είναι να γίνουμε το ευέλικτο αναλώσιμο εργατικό δυναμικό των 592 ευρώ, της αιώνιας αβεβαιότητας, των ατομικών συμβάσεων εργασίας ενός μήνα και βέβαια της ανεργίας. Η θέσπιση του συμφώνου πρώτης απασχόλησης καθιερώνει παρατεταμένει μαθητεία και μας καταδικάζει στην ελαστική και ανασφάλιστη εργασία με πενιχρούς μισθούς και χωρίς δικαιώματα απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία.
Με φόντο την πανεργατική απεργία στις 11 Μάη και με το ελπιδοφόρο μήνυμα των κινητοποιήσεων της πρωτομαγιάς, το φοιτητικό κίνημα μπορεί και πρέπει να συμβάλλει με την κλιμάκωση της πάλης του και των κινητοποιήσεων στην ενοποίηση των επιμέρους κοινωνικών αγώνων και αντιστάσεων. Το φ.κ πρέπει να παλέψει για την ανατροπή και την ήττα της πολιτικής της κυβέρνησης που «πτωχεύουν» τους εργαζόμενους, την άμεση στάση πληρωμών και τη διαγραφή του χιλιοπληρωμένου, ληστρικού, τοκογλυφικού χρέους. Οι φοιτητές πρέπει με την συμμετοχή τους να δυναμώσουν τους συλλόγους, να μαζικοποιήσουν της γενικές συνελεύσεις, να αποδοκιμάσουν στην πράξη τους εκφραστές της κυβερνητικής πολιτικής μέσα στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Οι γενικές συνελεύσεις και τα συντονιστικά των γενικών συνελεύσεων αποτελούσαν, αποτελούν και θα συνεχίσουν να αποτελούν το ανώτατο όργανο απόφασης των συλλόγων από τα κάτω. Το επόμενο διάστημα οι γενικές συνελεύσεις πρέπει να αποτελέσουν το ισχυρό όπλο για το ξέσπασμα ενός μαζικού, ανυποχώρητου και νικηφόρου φοιτητικού κινήματος και να ενωθεί με τον αγώνα των εργαζομένων ενάντια στην λαίλαπα της επίθεσης ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ.
• Ανατροπή της Κυβέρνησης του Μνημονίου και κάθε εκφραστή αυτής της πολιτικής. Έξοδος από την Ε.Ε. που είναι ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων και της νεολαίας.
• Να μην περάσει το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου-ταφόπλακα στη δημόσια και δωρεάν παιδεία. Ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο και ελεύθερη πρόσβαση στην Ενιαία δημόσια και δωρεάν πανεπιστημιακή εκπαίδευση με όλα τα εργασιακά και επαγγελματικά διακιώματα στο πτυχίο.
• Ούτε ευρώ για την αποπληρωμή του χρέους. Δεν το αναγνωρίζουμε και ζητάμε παύση πληρωμών και διαγραφή του.
• Καμία περιστολή του ασύλου. Διεύρυνσή του σε σχολεία και εργασιακούς χώρους.
• Απαγόρευση των απολύσεων. Καμία κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Αυξήσεις σε μισθούς, λιγότερη δουλειά. Δουλειά για όλους. Κανένας νέος ανασφάλιστος. Ασφάλιση για όλους.
Καμία ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ. Δωρεάν ΥΓΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ για όλο το λαό. Εθνικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων για τις άμεσες ανάγκες των εργαζομένων και του λαού με εργατικό έλεγχο. Όχι στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
Ταυτόχρονα, επιχειρούν να απαντήσουν στην πλήρη ανυποληψία του αστικού πολιτικού συστήματος, με ανεξέλεγκτο «κούρεμα» των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών (άγρια καταστολή στις πορείες, ποινικοποίηση αγώνων, στοχοποιηση αγωνιστών) με επιτάχυνση της στροφής προς τον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό απέναντι στο μαζικό λαϊκό κίνημα αντίστασης και ανυπακοής.
Απ’ το στόχαστρο της επίθεσης δε θα μπορούσε να λείπει η εκπαίδευση. Επιχειρείται μια κομβικής, στρατηγικής σημασίας για το κεφάλαιο, μεταρρύθμιση τόσο στα σχολεία όσο και στα πανεπιστήμια. Ξεκινώντας από την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση η Διαμαντοπούλου κάνει σαφή τα σχέδιά της για τη δημιουργία του νέου σχολείου που διαμορφώνεται με βάση τις ανάγκες της αγοράς. Την ίδια στιγμή η ριζική αντιδραστική τομή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έρχεται να πάρει σάρκα και οστά μέσα από το σχέδιο διαβούλευσης της Διαμαντοπούλου. Το φοιτητικό κίνημα με τις κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος κατόρθωσε να παγώσει τα σχέδια της κυβέρνησης για κατάθεση και ψήφιση του νομοσχεδίου μέσα στο Γενάρη. Όμως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που διακαώς πλέον επιθυμεί η εκπαίδευση να αποτελέσει και αυτή πλέον απαραίτητο όρο στην κατεύθυνση υπέρβασης της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου έχει ξεδιπλώσει το σκηνικό των επερχόμενων εξελίξεων που συμπυκνώνονται στο σχέδιο του υπουργείου για ψήφιση του νέου νόμου Πλαίσιου το αμέσως επόμενο διάστημα!
Την ίδια στιγμή που εντείνεται η επιχειρηματική λειτουργία των ιδρυμάτων, με την εισαγωγή μάνατζερ και εξωπανεπιστημιακών παραγόντων, την περαιτέρω υπαγωγή των προγραμμάτων σπουδών και της έρευνας στις ανάγκες του κεφαλαίου, τα πτυχία κατακερματίζονται και μετατρέπονται σε απλούς «μαθησιακούς τίτλους», με την αποστοίχιση της συλλογικής κατοχύρωσης των επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων από αυτά. Η αντικατάσταση του πτυχίου με τον ατομικό φάκελο δεξιοτήτων και η ατομική επιλογή προγραμμάτων σπουδών, οδηγεί το φοιτητή σε ένα διαρκές κυνήγι πιστωτικών μονάδων και δεξιοτήτων και στην ατομική διαπραγμάτευση των δικαιωμάτων του με τον εργοδότη. Παράλληλα, αυταρχικοποιείται το πλαίσιο λειτουργίας του πανεπιστημίου, μέσα από τη διάλυση των συλλογικών διαδικασιών, την ένταση του ρυθμού σπουδών, τα πειθαρχικά συμβούλια και την κατάργησης του ασύλου, προκειμένου να εξυπηρετήσει μια τέτοια λειτουργία. Σε αυτήν την κατεύθυνση, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ βρίσκει συμμάχους της τις καθεστωτικές παρατάξεις. Ηδη έχει ξεκινήσει μεγάλες περικοπές στη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων. Κόβει συγγράμματα, βάζει λουκέτα σε πανεπιστημιακά ιδρύματα(με χαρακτηριστικό το παράδειγμα του ΤΕΙ Πειραιά) πετώντας στο δρόμο καθηγητές και φοιτητές. Στα οράματα της Διαμαντοπούλου το δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο αποτελεί παρελθόν. Ο «εξορθολογισμός» των δαπανών της πανεπιστημιακής λειτουργίας μεταφράζεται σε περικοπές της φοιτητικής μέριμνας, στην επιβολή διδάκτρων και σε πλήγμα στο κεκτημένο της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης ενώ η περιβόητη «κάρτα του φοιτητή» θα εξαρτά τις όποιες φοιτητικές παροχές από την απόδοση του φοιτητή, πριμοδοτώντας το «επιθυμητό μοντέλο φοιτητή» και ταυτόχρονα απαγορεύει στους φοιτητές που αναγκάζονται να δουλεύουν, να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους εντείνοντας τους ταξικούς φραγμούς. Στην εποχή του μνημονίου αυτό είναι το πανεπιστήμιο που θέλουν κυβέρνηση και ΔΝΤ. Βασικό συστατικό της συνταγής τους για εμάς είναι να γίνουμε το ευέλικτο αναλώσιμο εργατικό δυναμικό των 592 ευρώ, της αιώνιας αβεβαιότητας, των ατομικών συμβάσεων εργασίας ενός μήνα και βέβαια της ανεργίας. Η θέσπιση του συμφώνου πρώτης απασχόλησης καθιερώνει παρατεταμένει μαθητεία και μας καταδικάζει στην ελαστική και ανασφάλιστη εργασία με πενιχρούς μισθούς και χωρίς δικαιώματα απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία.
Με φόντο την πανεργατική απεργία στις 11 Μάη και με το ελπιδοφόρο μήνυμα των κινητοποιήσεων της πρωτομαγιάς, το φοιτητικό κίνημα μπορεί και πρέπει να συμβάλλει με την κλιμάκωση της πάλης του και των κινητοποιήσεων στην ενοποίηση των επιμέρους κοινωνικών αγώνων και αντιστάσεων. Το φ.κ πρέπει να παλέψει για την ανατροπή και την ήττα της πολιτικής της κυβέρνησης που «πτωχεύουν» τους εργαζόμενους, την άμεση στάση πληρωμών και τη διαγραφή του χιλιοπληρωμένου, ληστρικού, τοκογλυφικού χρέους. Οι φοιτητές πρέπει με την συμμετοχή τους να δυναμώσουν τους συλλόγους, να μαζικοποιήσουν της γενικές συνελεύσεις, να αποδοκιμάσουν στην πράξη τους εκφραστές της κυβερνητικής πολιτικής μέσα στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Οι γενικές συνελεύσεις και τα συντονιστικά των γενικών συνελεύσεων αποτελούσαν, αποτελούν και θα συνεχίσουν να αποτελούν το ανώτατο όργανο απόφασης των συλλόγων από τα κάτω. Το επόμενο διάστημα οι γενικές συνελεύσεις πρέπει να αποτελέσουν το ισχυρό όπλο για το ξέσπασμα ενός μαζικού, ανυποχώρητου και νικηφόρου φοιτητικού κινήματος και να ενωθεί με τον αγώνα των εργαζομένων ενάντια στην λαίλαπα της επίθεσης ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ.
• Ανατροπή της Κυβέρνησης του Μνημονίου και κάθε εκφραστή αυτής της πολιτικής. Έξοδος από την Ε.Ε. που είναι ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων και της νεολαίας.
• Να μην περάσει το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου-ταφόπλακα στη δημόσια και δωρεάν παιδεία. Ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο και ελεύθερη πρόσβαση στην Ενιαία δημόσια και δωρεάν πανεπιστημιακή εκπαίδευση με όλα τα εργασιακά και επαγγελματικά διακιώματα στο πτυχίο.
• Ούτε ευρώ για την αποπληρωμή του χρέους. Δεν το αναγνωρίζουμε και ζητάμε παύση πληρωμών και διαγραφή του.
• Καμία περιστολή του ασύλου. Διεύρυνσή του σε σχολεία και εργασιακούς χώρους.
• Απαγόρευση των απολύσεων. Καμία κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Αυξήσεις σε μισθούς, λιγότερη δουλειά. Δουλειά για όλους. Κανένας νέος ανασφάλιστος. Ασφάλιση για όλους.
Καμία ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ. Δωρεάν ΥΓΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ για όλο το λαό. Εθνικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων για τις άμεσες ανάγκες των εργαζομένων και του λαού με εργατικό έλεγχο. Όχι στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.