Το πολιτικό σκηνικό...
Η νέα χρονιά ξεκίνησε με την συνεχιζόμενη επίθεση της συγκυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ προς τον λαό και την νεολαία. Έρχεται ένα νέο πακέτο μέτρων το οποίο στοχεύει στην ισοπέδωση οποιουδήποτε εργατικού-νεολαιίστικου δικαιώματος έχει απομείνει οδηγώντας μια κοινωνία στην καταστροφή. Και όλα αυτά με το πρόσχημα της ανάκαμψης της οικονομίας, της ανάπτυξης και της παραμονής στην ΕΕ και στο ευρώ. Τα παραπάνω συντελούν σε μία επίθεση άνευ προηγουμένου, της οποίας το εύρος δεν θα μπορούσε να αφήσει έξω τα πανεπιστημια. Τα πανεπιστήμια που ήταν ήδη στο στόχαστρο απο πέρυσι (ν. Διαμαντοπούλου) ξαναμπαίνουν στην πολιτική ατζέντα της ιδιωτικοποίησης και της υποβάθμισης της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Στις συζητήσεις για το νέο πακέτο μέτρων ολοένα και περισσότερο πληθαίνουν οι αστικές κορώνες για δίδακτρα, φόρο πτυχίου, κατάργηση δωρεάν συγγραμμάτων, κλείσιμο φοιτητικών εστιών, ιδιωτικά πανεπιστήμια (βλ. και την πρόσφατη ίδρυση της πρώτης ιδιωτικής πολυτεχνικής σχολής). Όλα αυτά συντελούν στην επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου και στην λειτουργία του με όρους αγοράς.
...Η δική μας απάντηση
Η εύκολη αντιμετώπιση όλων αυτών είναι ο ατομικός μονόδρομος και λογική της ανάθεσης. Λογική που εναποθέτει την λύση των παραπάνω προβλημάτων, σε αυτόκλητους σωτήρες και «πεφωτισμένες» ομάδες που πίσω απ’το προσωπείο του υπεύθυνου συνδικαλισμού εξυπηρετούν κομματικά συμφέροντα. Σε ποιό βαθμό δεν θα εφαρμοστεί το μνημόνιο στα πανεπιστήμια και συνολικα η αντιλαϊκή πολιτική θα είναι αποτέλεσμα μαζικών αγώνων και κινητοποιήσεων, όπως αποδεικνύει άλλωστε και ο μοναδικός νόμος της εποχής των μνημονίων που δεν εφαρμόστηκε στο σύνολο του, ο διαβόητος περσινός νόμος πλαίσιο για τα πανεπιστήμια. Οι φοιτητές οφείλουν να κατανοήσουν, την σύνδεση της επίθεσης που δέχονται στα πανεπιστήμια με αυτή που δέχονται οι οικογένειες τους, να απομονώσουν τις λογικές που υποθηκεύουν τους αγώνες και να συμμετέχουν ενεργά στον αγώνα ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική που δολοφονεί (και κυριολεκτικά). Μονόδρομος για την ανατροπή, είναι η ενεργή συμμετοχή και η κλιμάκωση των αγώνων, όλων των κομματιών που πλήττονται και η συνένωση του σε ένα χείμαρρο ρήξης και ανατροπής.
Όλη η εξουσία στις γενικές συνελεύσεις...
Μέσο παραγωγής πολιτικής και λήψης αγωνιστικών αποφάσεων του κάθε συλλόγου είναι η γενική συνέλευση. Στοιχείο της αντίληψής μας αποτελεί το ότι οι αποφάσεις πρέπει να παίρνονται από τους φοιτητές για τους φοιτητές. Το μόνο όργανο που μπορεί να επιτύχει αυτό είναι η γενική συνέλευση λόγω της αμεσοδημοκρατικής δομής της, δηλαδή της πολιτικής από τα κάτω, η οποία επιτρέπει στον κάθε φοιτητή να εμπλακεί και να τοποθετηθεί. Αναγνωρίζουμε ότι οι γενικές συνελεύσεις, δεν έχουν την μορφή που θα θέλαμε, και τείνουν να εκφυλιστούν σε ξεκατίνιασμα μεταξύ παρατάξεων. Γι’αυτο παλεύουμε οι συνελεύσεις πέρα απο μαζικές, να ‘ναι κύταρρα παραγωγής πολιτικής, με αποφασιστικό χαρακτήρα. Αποφασιστικός χαρακτήρας, κόντρα στους εκφραστές των 2 κομμάτων, ΠΑΣΟΚ – ΠΑΣΠ, ΝΔ – ΔΑΠ και στην επιβολή των μικροκομματικών τους συμφερόντων στους φοιτητικούς συλλόγους. Κόντρα και σε λογικές περιχαράκωσης που αποδυναμώνουν την ζωντάνια των συλλόγων (ΠΚΣ – ΜΑΣ – ΚΝΕ). Με οδηγό τους αγώνες του χθες, παίρνουμε καύσιμα για να συνεχίσουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ στη συλλογική διεκδίκηση, στους δρόμους, στα αμφιθέατρα και στις γενικές συνελεύσεις, στις καταλήψεις εκεί όπου καταλαβαίνουμε τη δύναμη της άποψής μας, εκεί που αμφισβητούμε, εκεί που υπερασπιζόμαστε και διεκδικούμε το δίκιο μας, εκεί δίνουμε στην πολιτική την πραγματική της έννοια, άμεση και δημοκρατική.