25 Οκτωβρίου 2013

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚA ΟΧΙ;

Για μια ακόμη χρονιά,σε λίγες μέρες,η κυβέρνηση θα βγει εθνικά υπερήφανη να γιορτάσει από τη θέση των επισήμων, με τανκς και στρατιωτικά αγήματα στους δρόμους το όχι της 28ης Οκτωβρίου. Άραγε ανάμεσα στα άλλα που θα βγουν τα παπαγαλάκια της να πουν στα κανάλια, μιλώντας για το φασισμό και το τσάκισμα της χρυσης αυγής σήμερα από τον πατριώτη Σαμαρά,θα φροντίσουν και να καταδικάσουν τη βία από όπου και αν προέρχεται;Ακόμη και τη βία του λαού ενάντια στην στην ιταλική μπότα; Και τη θεωρία των δύο άκρων που με επιμέλεια κάθε φορά αναπαράγουν,μήπως τώρα θα την αφήσουν στην άκρη; Γιατι όταν ο λαός τότε αγωνιζόταν ενάντια στο φασισμό είχετο δίκιο με το μέρος του,ενώ σήμερα που πασχίζει να αγωνιστέι ένάντια στην χούντα κυβέρνησης–ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου,ενάντια στο σάπιο τους σύστημα που γεννά και θρέφει τον φασισμό έχει άδικο;
                Και εδώ θεωρούμε απαραίτητο να ξεκαθαριστεί, κόντρα σ’αυτό που προσπαθεί να καλλιεργήσει η κυρίαρχη ιδεολογία πως το ΟΧΙ το είπε ο δικτάτορας Μεταξάς, το ποιος τελικά ήταν αυτός ο οποίος έδωσε την ηχηρή απάντηση στο φασισμό. Ο ίδιος ο λαός ήταν αυτός ο οποίος κατανοώντας την απειλή του φασισμού πήρε τα όπλα  με αποφασιστικότητα και ηρωισμό καταφέρνοντας να ανακόψει την ιταλική επίθεση. Οι  ψευτοαρνήσεις του Μεταξά επιδίωκαν απλά να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου. Γι’αυτό και όταν η ελληνική αστική τάξη είδε πως θα ήταν επικερδέστερο για αυτή να μείνει αμέτοχη μπροστά στην επέλαση της ναζιστικής Γερμανίας,  ο Μεταξάς κάλεσε σε ανευ όρων συνθηκολόγηση, κρεμώντας τα στρατεύματα που ακόμη μάχονταν. Κόντρα στην απόφαση του Μεταξά, όμως, για την αποδοχή της υπάρχουσας κατάστασης ο λαός ήταν αυτός που οργανωμένα μέσα από το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και την ΕΠΟΝ πήρε την κατάσταση στα χέρια του.  Ύψωσε το ανάστημά του απέναντι στην επέλαση του ναζισμού και δημιούργησε την εποποιία της εθνικής αντίστασης.
”ΛΑΕ ΘΥΜΗΣΟΥ ΤΟ ΧΩΜΑ ΠΟΥ ΠΑΤΑΣ ΛΕΥΤΕΡΩΣΕ Ο ΑΡΗΣ ΚΑΙ Ο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ”
                Επειδή η κίνηση της ιστορίας είναι αυτή που μας δίνει καύσιμα με τις νικές αλλά και τις ήττες των κινημάτων, οφείλουμε να εξάγουμε κάποια συμπεράσματα απο την εποποιία του ΕΑΜ, ώστε να τα έχουμε οδηγό στο σήμερα. Το κυρίαρχο, είναι ότι ο λαός οργανωμένος δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, ούτε το τέρας του ναζισμού του τότε, ούτε την βάρβαρη πολιτική του κεφαλαίου σήμερα. Ενάντια στις λογικές της διαχείρισης, ,με γνώμονα την ανατροπή του συστήματος, οφείλουμε να οικοδομήσουμε εκείνο το μέτωπο που θα συνενώνει όλα τα πληττόμενα ρυάκια σε ένα χείμαρρο ρήξης και ανατροπής της επίθεσης. Μόνο έτσι μπορεί να πάει αλλιώς. Να πάρουμε οι ίδιοι την κατάσταση στα χέρια μας. Ούτε με την αριστερά της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ούτε με την αριστερά του κομματικού νεκροταφείου του ΚΚΕ που «κουτσουρεμένα» αποκαθιστά, τον καπετάνιο του ΕΛΑΣ, Άρη Βελουχιώτη 66 χρόνια μετά τον θάνατο του.
                ’Οπως χαρακτηριστικά διατυπώνεται και σε ένα σύνθημα του ΕΑΜ τον Δεκέμβρη του 44’ : « Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στο κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα.»Γι’αυτό και στο σήμερα  κρίνεται επιτακτική η απάντηση του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος.Από την 28η Οκτωβρίου κιόλας να μετατρέψουμε τις μιλιταριστικού τύπου παρελάσεις-επιδείξεις ισχύος του κρατικού οπλοστασίου,σε δυναμικές πορείες έναντια στην σύγχρονη χούντα κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ. Ενάντια στο σάπιο μέλλον που μας ετοιμάζουν, κόντρα στην παραχάραξη της ιστορίας, για την άλλη κοινωνία που οραματιζόμαστε.

”ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΕΠΟΝ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ”