11 Δεκεμβρίου 2013

ΠΕΡΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

αξιολόγηση η [aksiolójisi] Ο33 : η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του αξιολογώ· προσδιορισμός της αξίας, της σημασίας, της ποιότητας ενός πράγματος με καθορισμένα κριτήρια: ~ αναγκών / στοιχείων / ζημιών. Έγινε προσπάθεια αξιολόγησης των μνημείων. Mε βάση την ~ των μαθητών / των νέων δεδομένων
Απευθύνομαι προς όλους τους φοιτητές του Τμήματος για να σας ενημερώσω ότι στις 11, 12 και 13 Δεκεμβρίου (Τετάρτη – Παρασκευή της ερχόμενης εβδομάδας) θα γίνει αξιολόγηση του Τμήματος από πενταμελή επιτροπή Ελλήνων Καθηγητών του εξωτερικού.
Το ελάχιστο που αναμένω είναι η διαδικασία αυτή να γίνει με ανοιχτό το Τμήμα!
Επισημαίνω ότι το αποτέλεσμα αυτής της αξιολόγησης θα καθορίσει εν μέρει την πορεία του Τμήματος στο μέλλον.
Τάδε έφη ο Πρόεδρος του Τμήματος, κ. Δημητρακόπουλος.

            Αν και αρκετοί καθηγητές μας έχουν με τις πράξεις τους ευθαρσώς κατά καιρούς δηλώσει την πολιτική τους ταυτότητα, με αποκορύφωμα τον μανατζερ κ. Τριανταφύλλου ο οποίος είναι και μέλος των συμβουλίων διοίκησης, αυτή η ανακοίνωση θέλει περεταίρω ανάλυση. Γιατί κόπτονται τόσο πολύ για να πραγματοποιηθεί η αξιολόγηση του τμήματος; Τι είναι αυτή η περιβόητη εξωτερική αξιολόγηση; Πόσοι ελπιδοφόροι ορίζοντες ανοίγουν για τους φοιτητές με την πραγματοποίηση της; Οι κύριοι Καράμπαλης, Καλλέρης, Μπούσιας και Σία θα αρχίσουν να μας περνάνε μετά από αυτήν;
Παραθέτουμε ορισμένα κλασικά επιχειρήματα που παραθέτουν οι καθηγητές, η ΔΑΠ – ΝΔΦΚ που είναι προφανώς υπέρ της αξιολόγησης, εν κρυπτώ η ΠΑΣΠ που είναι υπέρ της αξιολόγησης, αλλά όχι της εξωτερικής αν και πρέπει να γίνεται και με εξωτερικά κριτήρια (πιάστο αυγό και κούρευτο).
·         Η αξιολόγηση πρέπει να γίνει, για να αποδειχθεί ότι το τμήμα μας είναι απο τα καλύτερα στην Ευρώπη και να αναβαθμιστεί το πτυχίο μας!
·          Το αποτέλεσμα αυτής της αξιολόγησης θα καθορίσει εν μέρει την πορεία του Τμήματος στο μέλλον.
·         Οι αξιολογητές θα λάβουν υπ’όψην τα παράπονα των φοιτητών, και θα προσπαθήοσυν να βελτιώσουν την ποιότητα παιδείας που παίρνουμε!
     
            Αρχικά, χωρίς να θέλουμε να είμαστε καταστροφολόγοι, ακόμα και αν οι Πολιτικοί Μηχανικοί Πάτρας ήταν το νέο MIT, δεν θα έλυνε το πρόβλημα της ανεργίας στος πολιτικούς μηχανικούς που αγγίζει το 70%. Δεν θα έλυνε το πρόβλημα των γονιών μας που αδυνατούν οικονομικά να αναταπεξέλθουν για τις σπουδές μας. Δεν θα μπορούσε εν τέλει, να λύσει το πρόβλημα της γενιάς μας που βρίσκεται στο στόχαστρο της επίθεσης. Επίθεσης γιατί θέλουν να φορτώσουν την κρίση τους στις πλάτες μας.
            Αγνοώντας την παραπάνω εισαγωγή που περιγράφει την πραγματικότητα οφείλουμε να κατανοήσουμε απο ποιον και για ποιον γίνεται η εξωτερική αξιολόγηση. Πρέπει να κατανοήσουμε τι είναι η αξιολόγηση. Εδώ πρέπει να είμαστε λίγο πονηροί. Το επιχείρημα περί του «καλού» τμήματος και πόσο πολύ βοηθάει τους φοιτητές είναι ένα ωραίο ροζ συννεφάκι που έχουν δημιουργήσει οι καθηγητές στην σχολή. Οι επιδόσεις των τμημάτων καταγράφονται βάσει της ερευνητικής δουλείας που έχει γίνει απο τους καθηγητές, μεταπτυχιακούς, διδάκτορες κτλ. Ουδέ μία επαφή έχει με την ποιότητα της παιδείας που λαμβάνουμε, καθώς αυτό είναι ασήμαντο για αυτούς μιας και μας αντιμετωπίζουν ως αντικείμενα και όχι σαν ανθρώπους. Το κτίριο των Πολιτικών Μηχανικών αριθμεί 10άδες εργαστήρια απο τα οποία έχουμε πρόσβαση σε ελάχιστα. Αυτό συμβαίνει γιατί το Πανεπιστήμιο εν καιρώ της δομικής κρίσης του καπιταλισμού, έχει ολοκληρωθεί σε Πανεπιστήμιο Επιχείρηση, με τις επιχειρήσεις να κόβουν και να ράβουν εντός των σχολών, αντιμετωπίζοντας τα ιδρύματα ως πεδία κερδοφορίας. Διαμορφώνουν αυτές το πρόγραμμα σπουδών σύμφωνα με τις ανάγκες και το εργατικό δυναμικό που θέλουν στο μέλλον, αλλά και μας υποτάσσουν, θέλοντας μας πειθήνιους και ευέλικτους.

            Η  αξιολόγηση εν τέλει αποτελεί έναν μοχλό υπαγωγής των πανεπιστημίων στις ανάγκες του κεφαλαίου και εργαλείο χάραξης εκπαιδευτικής πολιτικής. Έναν μοχλό εναρμόνισης των ελληνικών Πανεπιστημίων στις κατευθύνσεις της ΕΕ, και στα πρότυπα των «μεγάλων Πανεπιστημίων». Μέσω τις αξιολόγησης προσπαθούν να ποσοτικοποιήσουν την γνώση, και να την πουλάνε ως εμπόρευμα στους φοιτητές. Εδώ έρχονται και οι πιστωτικές μονάδες, που έχουν περάσει σε μία σειρά απο ιδρύματα στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Εδώ έρχονται και τα κλεισίματα σχολών που δεν είναι «παραγωγικά», που δεν μπορεί μέσα απο αυτά να κερδοφορήσει το κεφάλαιο δηλαδη! (δες ανθρωπιστικές σχολές, ΤΕΙ κτλ).
            Οπότε σύμφώνα με τα παράπανω, προφανώς ως ΑΝ.Α.ΚΙΝΗΣΗ – ΕΑΑΚ δηλώνουμε κατά της αξιολόγησης και οποισδήποτε εφαρμογής της. Πρέπει να γίνει υπόθεση όλου του φοιτητικού συλλόγου το μπλοκάρισμα της, και να δόσουμε μία καθοριστική απάντηση για το ποιο Πανεπιστήμιο θέλουμε. Και επειδή ακούγονται φωνές ότι είμαστε η φωνή του «αντί-» και του «όχι», παραθέτουμε ορισμένες σκέψεις μας.
            Για εμάς τα Πανεπιστημία οφείλουν να λειτουργούν από την κοινωνία για την κοινωνία. Να παράγουν έρευνα στις ανάγκες του ανθρώπου και όχι των επιχειρήσεων. Να διαμορφώνουν βάσει των απελευθερωτικών δυνατοτήτων της παιδείας άνθρωπους ολοκληρωμένους με κριτική ικανότητα και αντίληψη. Η αξιολόγηση στο Πανεπιστήμιο των αναγκών μας θα γίνεται απο τους φοιτητές και τους εργαζόμενους εντός του, με γνώμονα όχι την κερδοφορία του κεφαλαίου αλλά την περεταίρω εμβάθυνση της ουσιαστικής λειτουργίας του Πανεπιστημίου, ως πραγματικό κύταρρο της κοινωνίας που οραματιζόμαστε. Επειδή εμείς αντιλαμβανόμαστε τον άνθρωπο ως τέτοιον, και όχι ως εμπόρευμα που απλά πουλάει τη νόηση και τα χέρια του. Επειδή εμείς δεν θέλουμε να ζήσουμε άλλο σε αυτήν την παρηκμασμένη και καταστροφική για εμάς κοινωνία.

Ανατροπή ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ-ΔΝΤ
Αντεπίθεση για ΜΟΡΦΩΣΗ-ΔΟΥΛΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ