ΧΡΕΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΙΑ ΜΑΣ Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ!

Όλο το τελευταίο διάστημα, στο φόντο της κρίσης γινόμαστε στο ίδιο έργο θεατές .Με την άνευ προηγουμένου επίθεση που έχει εξαπολύσει Κυβέρνηση –Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ. στον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία, πάντοτε με το πρόσχημα της επικείμενης «ανάπτυξης». Σε παγκόσμιο επίπεδο , σε συνέχεια το διεθνούς κύκλου εξεγέρσεων , ένας νέος κύκλος αντιπαραθέσεων φαίνεται να ξεσπά ,με την εμφάνιση δύο αντιφατικών παραδειγμάτων. Από τη μία στην Ουκρανία ,τα μεγάλα ιμπεριαλιστικά κέντρα (ΕΕ, Αμερική και Ρωσία)  ερίζουν ξανά για τον έλεγχο περιοχών. Ταυτόχρονα έχουμε την άνοδο ενός φασιστικού ακροδεξιού κινήματος στην κυβέρνηση και την ανάδειξή του ως εναλλακτική μορφή διαχείρισης.Από την άλλη πλευράόμως διαμορφώνονται τρομερές δυνατότητες αμφισβήτησης της παρούσας κατάστασης που έχουν ξεκινήσει εδώ και μεγάλο διάστημα με πρόσφατο το παράδειγματης εισβολής του εργατικού-λαϊκού παράγοντα στην εξέγερση της Βοσνίας, που μπορεί να διεκδικεί και να πετυχαίνει νίκες. Στην Ελλάδα από την άλλη , η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ σε συνεργασία με την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. έρχεται να συνεχίσει το έργο των τελευταίων ετών με την επίθεση στα κοινωνικά αγαθά, την μείωση των παροχών , τις απολύσεις –διαθεσιμότητες χιλιάδων εργαζομένων, τα λιτότητας και την ευθεία επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα. Με λίγα λόγια δημιουργείται ένα τοπίο όπου οι εργαζόμενοι έρχονται αντιμέτωποι με τη βίαιη αναίρεση των κεκτημένων τους και την εξαθλίωση ενώ συνολικά η νεολαία αντιμετωπίζει την προσπάθεια διαγραφής της ως γενιά. Τίθεται , λοιπόν , το εξής ερώτημα μπορούν τα πράγματα να πάνε αλλιώς για το λαό και τη νεολαία;

Η απάντηση έχει δοθεί με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο από τους ανυποχώρητους και διαρκείς αγώνες τους τα τελευταία χρόνια.  Οι μεγάλες κινητοποιήσεις τον περασμένο Ιούνιο ενάντια στο πραξικοπηματικό κλείσιμο της ΕΡΤ ,η αντίσταση των κατοίκων στις Σκουριές ενάντια στην εξόρυξη χρυσού , η λαϊκή οργή και αγανάκτηση για τη δολοφονία του αγωνιστή η αντίδραση απέναντι στη Παύλου Φύσσα από τη Χρυσή Αυγή με χιλιάδες κόσμου να πλημμυρίζουν τους δρόμους, η αντίδραση απέναντι στο κλείσιμο του ΕΟΠΥΥ, η μεγαλειώδης απεργία των διοικητικών υπαλλήλων στα Πανεπιστήμια όλης της χώρας, καθώς και οι απεργίες των καθηγητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης τον περασμένο Οκτώβρη με τη στήριξη μαθητών και γονέων είναι μόνο μερικά παραδείγματα ανυπακοής και αντίστασης ενός λαού που δεν καταστέλλεται, δεν υποτάσσεται και δεν τρομοκρατείται. Από τις πιο μικρές διεκδικήσεις μέχρι τις πιο μεγάλες, αναδύεται η ελπίδα και η δυνατότητα για τη συνολική ανατροπή.

Στο πλαίσιο αυτό η σπουδάζουσα νεολαία έδωσε και συνεχίζει να δίνει μεγάλες μάχες απέναντι στο προχώρημα συνολικά της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και στις αντιδραστικές αλλαγές στη δομή και τη λειτουργία του Πανεπιστημίου. Ενός πανεπιστημίου το οποίο θα είναι πλήρως εναρμονισμένο με τις ανάγκες της αγοράς, με σκληρούς όρους φοίτησης, που θα παράγει ευέλικτους και πειθήνιους εργαζόμενους και θα υπάρχουν αποκλεισμοί για μεγάλο κομμάτι της νεολαίας.Το μέτρο της διαθεσιμότητας, οι εσωτερικοί κανονισμοί των σχολών οι διαγραφές των «αιωνίων» η διάλυση της σίτισης, της στέγασης και της μετακίνησης κ.α. αποτελούν βαθιές τομές για τον χαρακτήρα που θέλουν να έχει το πανεπιστήμιο του αύριο.Η σπουδάζουσα νεολαία βρέθηκε στο πλευρό των διοικητικών υπαλλήλων που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα όχι με όρους στείρας αλληλεγγύης αλλά κοινών αγώνων κόντρα στην απαξίωσητου Δημόσιου και δωρεάν Πανεπιστημίου, αναγκάζοντας τον αντίπαλο σε τακτικούς ελιγμούς και βήματα πίσω. Την ίδια περίοδο ήταν πάλι που με τις οξυμένες κινητοποιήσεις στο χώρο του πανεπιστημίου αναβλήθηκε η ψήφιση των εσωτερικών κανονισμών , που αυτή τη φορά επιχειρήθηκε να εφαρμοστούν ανά ίδρυμα και να περάσουν με συνοπτικές διαδικασίες βαθιές αναδιαρθρωτικές τομές των νόμων Διαμαντοπούλου και Αρβανιτόπουλου. 

Οι αγώνες του φοιτητικού κινήματος του προηγούμενου διαστήματος αλλά και συνολικά η μάχη ενάντια στις αντιλαϊκές και αντιεκπαιδευτικές πολιτικές είναι μία μάχη διαρκής της οποίας όχι μόνο το αποτέλεσμα αλλά ούτε ο πρώτος γύρος έχει ακόμα κριθεί.Τώρα είναι που οι φοιτητές και οι σπουδαστές πρέπει να σηκώσουν στις πλάτες τους την αντιπαράθεση.
Τώρα είναι που πρέπει να κεντρικοποιηθεί η μάχη απέναντι σε κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ τόσο στην εργασία όσο και στην εκπαίδευση, που το φοιτητικό κίνημα πρέπει να συμπορευτεί με τους αγώνες του εργατικού, λαϊκού κινήματος, όχι με την λογική ενός στείρου ακολουθητή, αλλά και με τα δικά του αυτοτελή χαρακτηριστικά, μιας και δεν είναι μάχη μιας ζαριάς.Τώρα είναι η ώρα που το φοιτητικό κίνημα πρέπει να σηκώσει το γάντι της αντιπαράθεσης απέναντι στην συνεχιζόμενη επίθεση στο δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου, απέναντι στην συνεχιζόμενη υποβάθμιση του, απέναντι στην μείωση των φοιτητικών παροχών και την απαξίωση της φοιτητικής μέριμνας, απέναντι στο πέρασμα από το παράθυρο των νέων εσωτερικών κανονισμών, των νέων οργανισμών που θεσπίζονται ανά ίδρυμα, απέναντι στις προκλητικές εξαγγελίες για διαγραφή 180.000 φοιτητών μέχρι τον Σεπτέμβρη με ταυτόχρονη επιβολή διδάκτρων.Τώρα είναι η ώρα που το φοιτητικό κίνημα, μέσα από τις μαζικές Γενικές Συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων και τον συντονισμό τους, σε πανελλαδικό επίπεδο, πρέπει να οξύνει τον αγώνα του, για ένα φοιτητικό κίνημα διαρκείας.

Οι φετινές φοιτητικές εκλογές διεξάγονται σε πεδίο μεγάλων διακυβευμάτων για το φοιτητικό κίνημα. Κόντρα στον ατομικό δρόμο που προτάσσουν οι καθεστωτικές παρατάξεις ΠΑΣΠ και ΔΑΠ που εγγυάται και υλοποιεί, παθητικά ή ενεργητικά, την κυβερνητική πολιτική στην εκπαίδευση, που προσπάθησαν και προσπαθούν να αποτελέσουν τροχοπέδη στο φοιτητικό κίνημα, που καλούν σε ενσωμάτωση και υποχώρηση των αγώνων μας. Είναι αυτές οι δυνάμεις που και τη μάχη των φοιτητικών εκλογών θέλουν να την αποπολιτικοποιήσουν, να την αποσυνδέσουν από τις κινηματικές κατευθύνσεις.

Εμείς απ’ την μεριά μας, καλούμε σε ενίσχυση του ρεύματος της ανεξάρτητης, από την αστική πολιτική,αριστεράς, των μαζικών νικηφόρων συλλογικών αγώνων, της ρήξης και της ανατροπής, με τις πολιτικές κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου. Στο φόντο αυτής της επίθεσης, η Ε.Α.Α.Κ. παλεύει για ένα φοιτητικό κίνημα το οποίο θα αγωνίζεται για τις διεκδικήσεις της σπουδάζουσας νεολαίας σε όλο το εύρος τους, από το αίτημα για σίτιση, στέγαση, μετακίνηση και βιβλία, μέχρι την διεκδίκηση για σπουδές, δουλειά, ζωή με αξιοπρέπεια. Σε αντιπαράθεση και τομή τόσο με τον απομονωτισμό, την ηττοπάθεια και την κατεύθυνση κινήματος διαμαρτυρίας και όχι ανατροπής των δυνάμεων της ΠΚΣ/ΜΑΣ, όσο και με την συνδιαχειριστική λογική, κοινοβουλευτικού χαρακτήρα “στάση αναμονής”, που προκρίνουν στην πράξη οι δυνάμεις της ΑΡΕΝ, χωρίς τις αναγκαίες ρήξεις με κυβέρνηση-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ.

Με αυτή την έννοια και με αυτούς τους στόχους καλούμε τους φοιτητές αφενός να γυρίσουν την πλάτη στην ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ, που το μόνο που έχουν να προσφέρουν είναι ανεργία και λιτότητα στην νεολαία, όπως άλλωστε και το σύστημα που υπερασπίζονται. Αφετέρου να εκφράσουν την οργή και αγανάκτηση τους όχι μέσω της ακίνδυνης επιλογής όπως έχει αποδειχθεί αυτού της αποχής/ λευκού/άκυρου, άλλα αυτή η οργή να εκφραστεί μέσα από τις δυνάμεις που προάγουν τη λογική του ανυποχώρητου αγώνα και προτάσσουν τις συλλογικές διαδικασίες του φοιτητικού κινήματος.

Σε αυτή την κατεύθυνση καλούμε τη σπουδάζουσα νεολαία στις 7 Μάη να ενισχύσει τα ψηφοδέλτια και τα σχήματα της Ε.Α.Α.Κ. ως τους πραγματικούς εκφραστές τηςαντι-αναδιαρθρωτικής, αντικυβερνητικής, αντι-ΕΕ πολιτικής μέσα στις σχολές. Τα σχήματα της ΕΑΑΚ, όλο το προηγούμενο διάστημα έδωσαν όλες τους τις δυνάμεις, μυαλό και πλάτες στην ανάπτυξη του κινήματος , και θα συνεχίσουν να το κάνουν.  Ήρθε η ώρα να δώσουμε μια βροντερή απάντηση απέναντι στο μέλλον που μας ετοιμάζουν μέσα και από τις φοιτητικές εκλογές. Καλούμε όλους τους φοιτητές και σπουδαστές να καταδικάσουν έμπρακτα τις κυβερνητικές πολιτικές στην εκπαίδευση, να αποτυπώσουν ότι οι φοιτητικοί σύλλογοι παλεύουν σθεναρά ενάντια τόσο στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση όσο και στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής. Απέναντι στις λογικές του ατομικού δρόμου, της υπομονής και της ανάθεσης, εμείς από την μεριά μας θα βαδίσουμε το μονοπάτι της ανατροπής, μέσα από τα κινήματα νεολαίας και εργαζομένων, με μια άλλη αριστερά. Με μια αριστερά ανεξάρτητη από την αστική πολιτική και τα κόμματα της, με μια αριστερά μαχόμενη, έξω από τους αδιέξοδους δρόμους της συνδιαχείρισης και του συμβιβασμού. Με συλλογικούς ανυποχώρητους αγώνες θα νικήσουμε!

Ούτε βήμα πίσω από τις διεκδικήσεις μας!
Στις 7 Μάη στηρίζουμε-ψηφίζουμε

Ε.Α.Α.Κ.