ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΕΑΑΚ ΣΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΚΝΕ

Την ίδια ώρα που τα πανεπιστήμια βρίσκονται σε μια οριακή κατάσταση, με μια ποιοτικά αναβαθμισμένη εκπαιδευτική αναδιάρθρωση να βρίσκεται στα σκαριά, η ΚΝΕ επιλέγει σαν απάντηση να στοχοποιήσει την αγωνιστική δράση τηςμαχόμενης ριζοσπαστικής αριστεράς. Γιατί δεν τους ενοχλεί η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ αλλά οι φοιτητές και αγωνιστές που βγαίνουνε στους δρόμους, πηγαίνουν στις Γενικές τους Συνελεύσεις και βρίσκονται αριστερά από τη γραμμή του Περισσού και των κομματικών γραφείων. Ορμώμενοι από στείρα μικροπολιτικά συμφέροντα και κομματικές σκοπιμότητες για να καλύψουν τα πολιτικά κενά της κομματικής τους γραμμής, επιτίθεται με βίαιες και τραμπούκικες συμπεριφορές στους αγωνιστές και τα σχήματα της ΕΑΑΚ. Με μεθοδεύσεις που θα ζήλευε κάθε καθεστωτική δύναμη, προσπαθεί να αναδείξει την μαχόμενη ριζοσπαστική αριστερά ως το “μέγιστο κακό” εντός των φοιτητικών συλλόγων. Η βαθιά κομματοκεντρική και ελιτίστικη λογική της ΚΝΕ, σε συνδυασμό με την αδυναμία της να περιγράψει ένα πολιτικό σχέδιο ανάπτυξης και όξυνσης του μαθητικού και φοιτητικού κινήματος, είναι τα βαθύτερα αίτια που μετατρέπουν την ΚΝΕ σε επί της ουσίας τροχοπέδη των αγώνων της σπουδάζουσας νεολαίας, παρά τις διακηρυκτικά αριστερές κορώνες της. Για αυτό και θέλουν προέδρους στις σχολές και στα σχολεία που θα ελέγχουν οι καθοδηγητές που θα κάνουν κουμάντο στους συλλόγους και όχι μαζικές συνελεύσεις.

Το μαφιόζικο καρτέρι σε σύντροφό μας στην Ιατρική, που οδήγησε σε ελαφρύ τραυματισμό του, που κατέληξε σε πιο κεντρική επίθεση της ΚΝΕ Ιατρικής στα μέλη μας, φανερώνουν το μένος και την επιθετικότητα που τρέφει και καλλιεργεί η ΚΝΕ στις τάξεις της για τα μαχόμενα κομμάτια του φοιτητικού κινήματος και ειδικότερα για την αντικαπιταλιστική αριστερά εντός αυτού. Πέρα από την Ιατρική όμως και καθώς δόθηκε η αναγκαία απάντηση εκεί πέρα από τα μέλη μας στις εκφυλισμένες πρακτικές της ΚΝΕ, ανάλογη προσπάθεια στοχοποίησης σημειώθηκε και στο Φυσικό Αθήνας, όπου 30 κνίτες επιτέθηκαν με παρακρατικό τρόπο στα (πολύ λιγότερα) μέλη του σχήματος ΕΑΑΚ που βρίσκονταν στη σχολή. Την ίδια στιγμή με την επίθεση στο Φυσικό, οι δυνάμεις της ΚΝΕ επιτέθηκαν σκληρά και με ακόμα πιο οργανωμένο τρόπο αυτή τη φορά στο ΕΜΠ και στο τμήμα της ΣΕΜΦΕ. Εκεί τα σχήματα της ΕΑΑΚ και το αγωνιζόμενο κομμάτι των συλλόγων-φοιτητών έδωσαν τις απαντήσεις που αρμόζουν σε τέτοιου είδους πρακτικές, σε αντίθεση με την ΚΝΕ που έφερε εξωπανεπιστημιακό κομματικό στρατό άρτια εξοπλισμένο που δεν δίστασαν μάλιστα να προχωρήσεουν και σε κλέψιμο πορτοφολιών-κλειδιών θυμίζοντας προφίλ ασφαλίτη. Όμως δεν αρκέστηκαν σε αυτήν την επικίνδυνη επίθεση με δυσανάλογους όρους απέναντι στα μέλη ΕΑΑΚ. Τα καθοδηγητικά στελέχη που συντόνιζαν την επίθεση και καμία σχέση δεν έχουν με τους φοιτητικούς χώρους προέτρεψαν τα μέλη της ΚΝΕ να κλέψουν τα προσωπικά αντικείμενα (τσάντες, κινητά, χρήματα κλπ) των μελών της ΕΑΑΚ και να βανδαλίσουν το υλικό των χώρων των σχημάτων.

Τα ταυτόχρονα οργανωμένα χτυπήματα που στοχεύουν στην φίμωση και την καταστολή της ΕΑΑΚ, φανερώνουν πως η ΚΝΕ έχει πάρει πολιτική απόφαση, από τα κεντρικά της κλιμάκια, να οξύνει το κλίμα εντός των Φ.Σ. και εγκαθιδρύσει μια παρακαταθήκη μίσους και οργανωτικής αντιπαράθεσης μεταξύ των αριστερών δυνάμεων όπως έχει δείξει και μέσα στις ίδιες τις γενικές συνελεύσεις. Εν όψει φοιτητικών εκλογών και προκειμένου να κρύψει κάτω από το χαλάκι τις δικές της τεράστιες αδυναμίες, επιλέγει να αποπροσανατολίσει τους συλλόγους αλλά και τα μέλη της, με πρακτικές και συμπεριφορές που καμία εναρμόνιση δεν έχουν με τις αξίες και το ήθος της αριστεράς και του κομουνιστικού κινήματος. Οι πολιτικές ανεπάρκειες της ΚΝΕ, η έωλη και γενικόλογη γραμμή της στο φοιτητικό κίνημα που αδυνατεί συστηματικά, να θέσει τον πήχη σε επίπεδα ανάλογα της συγκυρίας και στον αντίποδα σπέρνει ματαιότητα και απαισιοδοξία στον κόσμο των σχολών, δεν κρύβονται πίσω από τραμπουκικούς και μαφιόζικους χειρισμούς. Όπως ακριβά κάνει και το ΠΑΜΕ στο εργατικό κίνημα που ‘’κλιμακώνει’’ τον αγώνα με απεργίες την Πρωτομαγιά, με προτάσεις νόμου του ΚΚΕ στη Βουλή και δηλώσεις του Κουτσούμπα “δεν ήρθε η ώρα να βγούμε από την Ε.Ε και ευρώ γιατί ο λαός και η εργατική τάξη θα πεινάσουν”.

Σαν Ε.Α.Α.Κ., καταγγέλλουμε απερίφραστα τις εκφυλισμένες πρακτικές που ακολουθεί η ΚΝΕ το τελευταίο διάστημα, απέναντί στις δυνάμεις της μαχόμενης ριζοσπαστικής αριστεράς και καλούμε και συνολικά την σπουδάζουσα νεολαία να περιθωριοποιήσει τις πολιτικές λογικές της ΚΝΕ. Εμείς απέναντι στην προσπάθεια της ΚΝΕ να τρομοκρατήσει το πιο αγωνιστικό κομμάτι των συλλόγων ώστε να αναδειχτεί στην νέα “υπεύθυνη δύναμη” μέσα στις σχολές, που θα εγκαθιδρύει την ομαλότητα και θα τα καταστέλλει κάθε αγωνιστικό σκίρτημα δεν θα μείνουμε αμέτοχοι. Εάν η ΚΝΕ θέλει να επιλέξει το ρόλο του κατασταλτικού μηχανισμού κάθε κινήματος και κάθε αγωνιστή εμείς δηλώνουμε ότι δεν έχουμε καμία διάθεση να το ανεχτούμε και θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε πιο μάχιμα από ποτέ στο δρόμο του αγώνα. Με μαζικές γενικές συνελεύσεις, με μαζικές ρηξιακές λαϊκές κινητοποιήσεις και την από τα κάτω μάχιμη πολιτική των φοιτητικών συλλόγων που αρμόζει σε μια γενιά που θέλει ζήσει όπως αυτή ονειρεύεται και όχι όπως της λένε. Καλούμε κάθε αγωνιστή και φοιτητή να τους γυρίσει την πλάτη και να μην πάψει να αγωνίζεται γιατί αυτό τους φοβίζει.

Η ιστορία της 8ης Μάρτη: Γυναίκες αγωνίζονται και διεκδικούν!

160 χρόνια πριν, στις 8 Μάρτη  του 1857, εργάτριες στην υφαντουργία και στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης εξεγέρθηκαν και βγήκαν στο δρόμο απαιτώντας ισότητα μεταξύ των ανδρών συναδέλφων τους. Ήταν διαμαρτυρία απαιτώντας ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, μείωση του ωραρίου σε 10ωρο και μισθούς ίσους με αυτούς των αντρών, χωρίς εκμετάλλευση και διακρίσεις, κάτι που πλέον θεωρείται αυτονόητο όμως κατακτήθηκε μέσα από σκληρούς αγώνες και διαμαρτυρίες. Τις διαδηλώσεις των γυναικών έσπασε με βίαιο τρόπο η αστυνομία η οποία δεν φοβήθηκε να βάψει τους δρόμους με το αίμα τους. Από τότε αυτή η ημέρα καθιερώθηκε ως  «Ημέρα της Γυναίκας», ημέρα μνήμης και απολογισμού της πάλης για την ισοτιμία των εργαζόμενων γυναικών.

160 χρόνια μετά, βλέπουμε πώς ο αγώνας των γυναικών κατά της εκμετάλλευσης και της ανισότητας είναι αναγκαίος καθώς όχι μόνο το νομοθετικό σύστημα αλλά και η ίδια η κουλτούρα χωρών δεν υπολογίζουν την γυναίκα ως αυτόνομο ον, άξιο σεβασμού. Ακολουθώντας πιστά τις εντολές των ΕΕ- ΔΝΤ, οι οποίες καμία σχέση δεν έχουν την υπεράσπιση των λαϊκών απαιτήσεων, η συγκυβέρνηση  ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ καταργεί τα κεκτημένα του λαού, ισοπεδώνοντας εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα προς όφελος της γυναίκας. Συχνά είναι τα φαινόμενα βίας, ρατσισμού και εκμετάλλευσης των γυναικών στις λεγόμενες ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου όπου τέτοιες πράξεις είναι παράνομες και όμως το κράτος τις υποβαθμίζει χωρίς να δίνεται η απαιτούμενη προσοχή και τα μέτρα προφύλαξης. Σε πιο ακραίες περιπτώσεις τα παραπάνω επικροτούνται και θεωρούνται νόμιμη και ηθική συμπεριφορά. Στην Ευρώπη της κρίσης η γυναίκα βιώνει την ανεργία ακόμη πιο έντονα, εφόσον το ποσοστό ανεργίας των γυναικών ανέρχεται στο 28% σε αντίθεση με των αντρών στο 22%, ενώ οι συνεχόμενες απολύσεις τείνουν να επαναφέρουν το χάσμα μεταξύ αμοιβών. Οι πιο ευπαθείς ομάδες γυναικών όπως οι νέες εργαζόμενες κρίνονται για την εμφάνιση τους και αναγκάζονται να στραφούν σε επισφαλείς θέσεις εργασίας χωρίς κοινωνική ασφάλιση, με μισθούς φτώχειας. Ιδιαίτερα κακή μεταχείριση υπόκεινται οι έγκυες εργαζόμενες γυναίκες που δεν παίρνουν την δικαιωματική τους άδεια ή απολύονται από τους εργοδότες τους επειδή απλά είναι έγκυες αλλά και οι μητέρες που εργάζονται χωρίς να έχουν την δυνατότητα εξισορρόπησης εργασιακής, προσωπικής και οικογενειακής ζωής και συχνότερα από ποτέ πλέον,  μεγαλώνουν μόνες τα παιδία τους ή είναι ο μόνος πόρος εισοδήματος της οικογένειας.

Ολοζώντανο παράδειγμα που αντανακλά το πραγματικό πρόσωπο της σημερινής κοινωνίας είναι η γυναίκα πρόσφυγας. Οι γυναίκες αυτές διωγμένες από την πατρίδα τους και χωρίς μόνιμη κατοικία προσπαθούν να μεγαλώσουν τα παιδία τους σε καταυλισμούς, να τα ταΐσουν με ψίχουλα και να φροντίσουν την τραυματισμένη ψυχική τους ισορροπία. Εργάζονται με εξευτελιστικούς μισθούς, σε απαίσιες συνθήκες εργασίας, για απάνθρωπες ώρες και όλα αυτά γιατί είναι άνθρωποι στην ανάγκη. Έχοντας ζήσει την φρίκη του πολέμου οι γυναίκες αυτές διακινδυνεύουν τα πάντα για να βρουν ασφάλεια αφότου όμως ξεκινήσουν το ταξίδι τους πέφτουν θύματα βίας, σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης καθ’ όλη την διάρκεια αυτού. Ειδικότερα, οι γυναίκες που ταξιδεύουν μόνες τους ή είναι οι επικεφαλής της οικογένειας είναι αναγκασμένες να ζουν μέσα στην ανασφάλεια και την ανησυχία για την σωματική και ψυχική τους ακεραιότητα. Οι γυναίκες αυτές είναι που πληρώνουν το πιο βαρύ το τίμημα της αστικής απάντησης στην κρίση, η απάντηση      -εκμετάλλευση, αφαίρεση κατακτήσεων, αφαίρεση ανθρώπινων δικαιωμάτων- που δίνει κυβέρνηση και ΕΕ. Γι’ αυτό, είναι αναγκαίο ο Σύλλογός μας να πάρει απόφαση και να συμμετέχει συγκροτημένα και μαχητικά στην παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού στις 18 Μάρτη, σε συντονισμό και με άλλους φοιτητικούς συλλόγους, πρωτοβουλίες για το προσφυγικό και σωματεία.

Αυτή η μέρα λοιπόν δεν είναι ημέρα εορτασμού αλλά ημέρα με χαρακτήρα ταξικής πάλης και διεκδίκησης. Για εμάς την «Ημέρα της Γυναίκας» γιορτάζουν όλοι αυτοί που αγωνίστηκαν ενάντια στους καταπιεστές τους και δεν την αντιμετωπίζουμε ως ένα πανηγύρι. Οι πρωτοπόροι αγώνες των γυναικών για τη γυναικεία χειραφέτηση από τη Ροζάβα, μέχρι την Ιταλία, τη Πολωνία, την Τουρκία και τις ΗΠΑ εμπνέουν. Οι γυναίκες πρόσφυγες που βλέπουμε να πρωτοστατούν στη χώρα μας στους αγώνες και τις πορείες των προσφύγων για τις συνθήκες, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους γεννούν ελπίδες. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο καλούμαστε όλοι να μην το βάλουμε κάτω, να συνεχίσουμε να παλεύουμε για όσα έχει κατακτήσει ο λαός αλλά και να απαιτήσουμε δικαίωμα στη δουλειά, στη μόρφωση, για μια κοινωνία χωρίς καταπιέσεις και εκμετάλλευση.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ  8/3 ΣΤΙΣ 18:00 ΣΤΗΝ ΠΛ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ

αν.α.κίνηση - ε.α.α.κ